Implantologia
W stomatologii implantacja polega na wszczepieniu w kość szczęki tytanowego implantu, który stanowi podstawę dla odbudowy protetycznej zastępującej naturalny ząb.
Kształt implantu jest zbliżony do kształtu naturalnego korzenia zębowego. Dzięki umiejętnościom lekarzy i możliwościom nowoczesnych urządzeń medycznych, odbudowa protetyczna osadzona na implantach niczym nie różnią się od naturalnych zębów.
Leczenie implantologiczne wymaga dokładnej oceny stanu zdrowia pacjenta, jego zębów i kości. Odbywa się podczas wizyty konsultacyjnej, na której dentysta przeprowadza wywiad z pacjentem, wykonuje badania diagnostyczne oraz ustala harmonogram zabiegów. Do wstępnej oceny niezbędne jest wykonanie zdjęcia rentgenowskiego, ale by uzyskać pełny obraz sytuacji niezbędne jest badanie cyfrowym tomografem komputerowym.
Implanty wykonuje się z tytanu. Jest on nieszkodliwy dla organizmu, który ulega osteointegracji, czyli zrastaniu z tkanką kostną, dzięki czemu organizm traktuje implanty jak naturalną tkankę. Tytan jest biokompatybilny, nie koroduje i nie jest rakotwórczy .
Wszczepienie implantu wymaga odpowiedniej ilości tkanki kostnej w miejscu przeznaczonym do tego zabiegu. Zdarza się jednak, że wskutek paradontozy, osteoporozy, w wyniku pojawienia się zmian okołowierzchołkowych lub nieostrożnego usuwania zębów, dochodzi do ubytku kości. Nie oznacza to, że w takich przypadkach implantacja jest niemożliwa. Z pomocą pacjentom przychodzi nowoczesna chirurgia rekonstrukcyjna — współczesne metody regeneracji kości pozwalają na instalację implantu niemal u każdego pacjenta.
Metodą zyskującą obecnie coraz większą popularność i uznanie stomatologów jest sterowana regeneracja kości (GBR). Jej zastosowanie pozwala na miejscową odbudowę ubytku kości poprzez naturalne przeszczepy z innych części ciała, jak również narastanie kości w ściśle określonym miejscu, dzięki specjalnym substancjom pobudzającym wzrost (Bio-oss, Bio-guide).
Należy pamiętać, że po usunięciu zęba dochodzi do naturalnego zaniku kości, a najpopularniejsze uzupełnienia protetyczne (proteza ruchoma, most) nie są w stanie zahamować postępu ich ubywania. Wszczepienie implantu po zabiegu usunięcia zęba jest obecnie jedyną metodą, która pozwoli uniknąć konsekwencji związanych z zanikaniem tkanki kostnej (m.in. zapadnięte dziąsło).
Wskazania i przeciwwskazania — dla kogo przeznaczone są implanty?
Podstawowym wskazaniem do wszczepienia implantu jest stwierdzony brak w uzębieniu. Implantację stosuje się zarówno w przypadku braku pojedynczych zębów, jak i całkowitego bezzębia.
Bezwzględnie nie przeprowadza się zabiegu wszczepienia implantów u pacjentów cierpiących na ciężkie choroby ogólnoustrojowe, takie jak: cukrzyca czy nowotwór. Zabieg wykluczają również: uzależnienie od leków, alkoholu i nikotyny, choroby psychiczne, zaburzenia układu odpornościowego, skłonność do niekontrolowanych krwotoków czy długotrwałe zaburzenia funkcjonalne.
Stomatolog indywidualnie ocenia każdego pacjenta — pod kątem potencjalnego ryzyka i niekorzystnego wpływu danej dysfunkcji na proces wszczepiania implantu. Wśród przeciwwskazań względnych wymienia się m.in. choroby układu krążenia, wcześniejsze naświetlania, parafunkcje bruksizmu (czyli zgrzytania zębami) nieleczone wady zgryzu czy niedostateczną ilość tkanki kostnej w miejscu planowanego wszczepienia implantu
Pojedynczy ubytek
Implanty stomatologiczne przejmują funkcje korzenia naturalnego zęba i przenoszą siły żucia na kość, dzięki czemu hamowany jest proces zaniku kości. Należy jednak pamiętać, że nie jest to jedyna korzyść wynikająca z zastosowania implantów.
Finalna korona jest łudząco podobna do reszty uzębienia, co jest szczególnie ważne w przypadku odbudowy w strefie estetycznej. W efekcie implant, korona oraz dziąsło będą tworzyły harmonijną całość.
Implant zastępuje korzeń zęba i służy jako podpora, do której przymocowuje się koronę zęba. Rozwiązanie to pozwala uniknąć szlifowania sąsiednich zdrowych zębów, dzięki czemu zęby te mogą nadal pełnić swoją funkcję.
Kilka brakujących zębów
W przypadku licznych braków w uzębieniu przeprowadzenie leczenia implantologicznego jest wręcz konieczne. Przemawiają za tym nie tylko względy estetyczne, ale również medyczne. Z powodu braku jakiegokolwiek obciążenia, kość wykazuje skłonności do stopniowego zaniku podłoża kostnego. Ilość wszczepianych w takiej sytuacji implantów zależy od indywidualnych warunków kostnych pacjenta.
- Uzupełnienie kilku braków zębowych w przednim odcinku za pomocą mostu na implantach.
- Uzupełnienie kilku braków zębowych w tylnym odcinku za pomocą mostu na implantach.
Zaletą mostów umieszczonych na implantach jest to, że możliwe jest odtworzenie uzębienia niezależnie od stanu sąsiednich zębów. Dzięki implantom most funkcjonuje samodzielnie i nie wymaga podparcia o sąsiednie zęby (brak konieczności szlifowania dwóch zdrowych zębów).
Mosty osadzone na implantach są wysoce rekomendowane również z uwagi na estetykę tego rozwiązania. Granica między dolną krawędzią nowych zębów a linią dziąsła staje się praktycznie niewidoczna.
Całkowite bezzębie
Odtworzenie wszystkich zębów przy pomocy implantów w jednej ze szczęk jest możliwe na dwa sposoby: w postaci protezy ruchomej (wyjmowanej samodzielnie przez pacjenta) lub protezy stałej (tylko lekarz może zdjąć takie uzupełnienie).
Protezy umocowane na implantach — rozwiązanie naśladujące naturę:
- Stwarzają pacjentowi niemal idealne poczucie odzyskania utraconych zębów pod względem funkcjonalnym i estetycznym.
- Siła żucia przenoszona jest na kość, co zapobiega jej zanikowi. W rezultacie pozwala to zachować naturalny kształt dziąseł i estetyczny wygląd twarzy oraz zapewnia znakomite dopasowanie protezy przez długi czas.
- Proteza osadzona jest mocno i pewnie, co pozwala uniknąć pokrywania podniebienia masą akrylową, a tym samym zwiększa komfort mówienia i polepsza percepcję smaku.
- Protezy na implantach są dużo bardziej stabilne od protez całkowitych lub częściowych.
 |
Zastąpienie wszystkich zębów uzupełnieniem stałym, przymocowanym bezpośrednio do kliku implantów. |
 |
Zastąpienie wszystkich zębów uzupełnieniem stałym, przymocowanym bezpośrednio do kliku implantów. |
 |
Zastąpienie wszystkich zębów protezą ruchomą, zamocowaną na zatrzaskach kulkowych. |
Zapytaj lekarza, która z dostępnych metod będzie najbardziej komfortowym rozwiązaniem w Twojej sytuacji.
Zęby odbudowane na implantach:
- przywracają funkcje i komfort własnych zębów;
- eliminują dolegliwości związane z tradycyjnym leczeniem;
- nie wymagają spiłowania sąsiednich, zdrowych zębów;
- mocno i pewnie utrzymują protezę zębową, co pozwala uniknąć pokrywania podniebienia masą akrylową, a tym samym zwiększa komfort mówienia i polepsza percepcję smaku;
- są doskonale dopasowane do łuku zębowego;
- chronią przed zanikiem kości, dzięki czemu możliwe jest zachowanie naturalnego kształtu dziąseł i estetycznego wyglądu twarzy.
.Przebieg leczenia implantologicznego
1.etap chirurgiczny
Jednoetapowy: podstawową zaletą tej metody jest wykonanie tylko jednego zabiegu chirurgicznego, podczas którego umieszczony zostaje implant oraz śruba gojąca (zabliźniająca) lub łącznik protetyczny.
Zdjęcie szwów następuje po 7-10 dniach, a po 3-6 miesiącach od razu pobierane są wyciski pod ostateczną odbudowę protetyczną. O wyborze tej metody decyduje lekarz, który ocenia między innymi stabilizację pierwotną implantu, czy ogólną higienę jamy ustnej.
Dwuetapowy: w tym przypadku podczas pierwszego zabiegu chirurgicznego zostają założone implanty, które szczelnie pokrywa się płatem dziąsłowym i zaszywa (wgajanie poddziąsłowe). Zdjęcie szwów następuje po 5-10 dniach, a kolejny zabieg chirurgiczny polegający na odsłonięciu implantów i założeniu śrub gojących wykonuje się po upływie 3-6 miesięcy. Od tego momentu muszą upłynąć kolejne 2-3 tygodnie (czas niezbędny na wygojenie się tkanki dziąsła) i wówczas pobierane są wyciski pod ostateczną pracę protetyczną.
2. Etap protetyczny
Podczas tych wizyt pobierane są wyciski, wykonywane przymiarki i następuje oddanie gotowej pracy protetycznej (zwykle trwa to od 1 do 3 tygodni, w zależności od rodzaju i rozległości odbudowy protetycznej).
Wszczepianie implantów jest zabiegiem rutynowym, a komplikacje są bardzo rzadkie. Mimo to pacjent może doświadczyć dyskomfortu i efektów ubocznych. Ważne jest, aby prawidłowo zareagować.
Krwawienie. W przypadku pojawienia się krwawienia rekomendujemy włożenie w krwawiące miejsce zwiniętego płatka czystej gazy i przygryzienie go na około godzinę. Nie należy wymieniać gazy w tym czasie. Ważne by głowę trzymać wysoko i przyłożyć zimny okład do policzka. W razie urzymującego się krwawienia powyżej godziny należy skontaktować się z lekarzem prowadzoncym.
Opuchlizna. Można zredukować opuchliznę przykładając zimny okład do policzka w miejscu operowanym. Chłodzenie przerywane, np. 15 minut chłodzenia
i 15 minut przerwy, jest efektywniejsze niż stałe.
Lekarstwa. Jeżeli lekarz przepisał antybiotyki lub środki przeciwbólowe, ściśle przestrzegamy zaleconych dawek.
Głowa do góry. Pacjenci po zabiegu powinni starać się w ciągu dnia trzymać głowę uniesioną do góry. Siedzenie jest lepsze od leżenia. W nocy głowa również powinna znajdować się powyżej ciała. W czasie snu nie należy leżeć na stronie operowanej.
Prowadzenie samochodu. W pierwszych godzinach po zabiegu zdolność do prowadzenia samochodu może być obniżona. Jest to zależne od znieczulenia oraz środków przeciwbólowych. Dentysta wyjaśni, jak środki te wpłyną na zdolność koncentracji.
Jedzenie i picie. Napoje nie zawierające alkoholu i kofeiny można pić bezpośrednio po zabiegu. Zalecamy jedynie unikanie gorących oraz gazowanych napojów. Pierwszy posiłek można jeść po pełnym ustąpieniu znieczulenia.
Czynniki drażniące. Niektóre substancje mogą wywołać komplikacje. Dlatego zalecane jest unikanie alkoholu, nikotyny, kawy, czarnej herbaty i produktów mlecznych. Nie wolno palić.
Ćwiczenia fizyczne. Zaleca się unikać intensywnego wysiłku fizycznego przez dwa tygodnie od zabiegu.
Utrzymywanie higieny. Pacjent nie powinien szczotkować operowanego miejsca przez 10 dni (chyba, że lekarz zaleci inne postępowanie). Przez 8 godzin po zabiegu nie wolno płukać ust, ponieważ może to spowodować nadmierne krwawienie. Następnego dnia po zabiegu można zacząć płukać usta 3 razy dziennie (po śniadaniu, po obiedzie, po kolacji) zapisanym roztworem chlorheksydyny.
Należy ponownie skontaktować się z lekarzem w następujących przypadkach:
- jeśli przez kilka dni po zabiegu występuje stały lub narastający ból,
- kiedy krwawienie nie ustępuje lub ponownie się pojawia,
- jeśli nie pojawia się czucie w okolicy zabiegowej po 12 godzinach.
Bardzo ważne!
Przestrzegaj terminów wizyt kontrolnych.
Powodzenie zabiegu zależy w dużej mierze od dyscypliny pacjenta. Brak konsekwencji w przyjmowaniu przepisanych przez lekarza leków, dawkowanie inne niż zalecone, podobnie jak nieprzestrzeganie terminów wizyt kontrolnych, wpływa niekorzystnie na proces leczenia.