Chirurgia

Chirurgia stomatologiczna jest dziedziną obejmującą  szereg zabiegów w obrębie jamy ustnej i nie ogranicza się tylko do usuwania zębów . Dział ten obejmuje również  chirurgie implantologiczną i periodontologiczną  .

Zakres usług

Ekstrakcje( usuwanie ) zębów

Utrata  pojedynczego zęba  ma negatywny wpływ na nasze zdrowie i urodę  dlatego  ekstrakcja zęba jest ostatecznością i  dokładamy wszelkich starań aby do tego nie dopuścić ,wykorzystując wszelkie możliwe sposoby leczenie .  Jeśli nie ma możliwości zachowania zęba , lub rokowanie jest  niepewne (złamanie korzenia ,rozległa perforacja korzenia , resorpcja zewnętrzna , itd. ) usuwamy ząb z jak największą starannością  by zachować  i nie zniszczyć otaczających tkanek (kość , dziąsło), które stanowią prawidłowe rusztowanie dla implantu , protezy ,mostu .

Ekstrakcja zębów z augumentacją  zębodołu

Jest to zabieg  atraumatycznego usunięcia zęba poszerzony o  aplikację materiału kościozastępczego do zębodołu (miejsce po usunięciu zęba ).Materiał zostaje zabezpieczony specjalną  membraną  i szwami stabilizującymi .Postępowanie to ma na celu zminimalizowanie resorpcji kości i przygotowanie łoża pod implant .

Operacyjne ekstrakcje zębów zatrzymanych , pozostawionych korzeni

Ząb zatrzymany to ząb, który mimo zakończonego rozwoju pozostaje niewyrżnięty (może być całkowicie niewidoczny w ustach lub widoczny częściowo). Problem ten najczęściej dotyczy „ósemek”, czyli zębów mądrości, które niejednokrotnie ułożone są poziomo w kości. Zęby  mądrości  to ostatnia grupa zębów która rośnie w naszych ustach  i tak naprawdę nie mają znaczącej funkcji .Najczęściej  stwarzają głównie problemy . W momencie ich wyrzynania pojawiają się bóle z wiązane z lokalnym stanem zapalnym , jest utrudniona higiena dlatego  szybko powstaje próchnica .

Główne wskazania do usunięcia ósemek :

• próchnica - ślina, bakterie, cząstki pokarmowe gromadzące się wokół korony nie wyrzniętej ósemki powodują jej próchnicę. Zachowawcze leczenie próchnicy ósemek jest bardzo trudne i obarczone dużym odsetkiem nawrotów. Naturalnym następstwem rozwijającego się procesu próchniczego jest ból i infekcja.
• zapalenie dziąsła - pod dziąsłem wokół korony częściowo wyrzniętej gromadzą się resztki pokarmowe, bakterie. Powodują one miejscowy stan zapalny, któremu może towarzyszyć: cuchnący oddech, ból, obrzęk, szczękościsk (niemożność pełnego rozwarcia szczęk). Infekcja może rozprzestrzeniać się i obejmować policzek oraz szyję.
• wskazania ortodontyczne - u wielu nastolatków leczenie ortodontyczne musi być przedłużone, zęby mądrości mogą przesuwać pozostałe podczas procesu wyrzynania i pogarszać wynik leczenia ortodontycznego.
• protetyczne - pacjenci, którym należy wykonać protezę powinni mieć niektóre ósemki usunięte. Jeśli ząb mądrości wyrznie się pod protezą, spowoduje on podrażnienie, po jego usunięciu zmiana kształtu dziąsła zmusza lekarza do podścielenia dotychczasowej protezy lub wykonania nowej.
• tworzenie torbieli - torbiel (cysta) może rozwijać się z tkanek miękkich otaczających nie wyrzniętą ósemkę. Cysta wzrastając powoduje destrukcję struktury kości, powiększanie żuchwy, przemieszczanie lub uszkodzenie sąsiednich zębów. Usunięcie ósemek i torbieli jest konieczne by zatrzymać dalszą utratę kości. Rzadko w torbieli może powstać guz lub dojść do złamania patologicznego żuchwy, gdy cysta urośnie bardzo duża.

Zdecydowana większość niewyrzniętych zębów mądrości pozostawionych na miejscu spowoduje problem (zwłaszcza w żuchwie). Komplikacje pojawiają się zazwyczaj nagle, w najmniej korzystnym momencie.
Obecnie specjaliści zalecają usuwanie ósemek pomiędzy 14 a 22 rokiem życia, nawet jeśli nie powodują one problemów. Zabieg chirurgiczny jest technicznie łatwiejszy, a pacjenci szybciej zdrowieją kiedy są młodsi.
Jest to względnie mały zabieg dla dwudziestolatka, który staje się dość trudnym u czterdziestolatka. Także ryzyko powikłań rośnie z wiekiem, a proces gojenia jest wolniejszy.

Resekcja wierzchołka korzenia

Resekcja korzenia polega na chirurgicznym odcięciu wierzchołka korzenia zęba z jednoczesnym usunięciem zmian zapalnych i odpowiednim zabezpieczeniem korzenia . Po zabiegu często pozostaje znaczny ubytek kości w okolicy resekowanego korzenia, który należy uzupełnić biomateriałem kościozastępczym np. Bio-Oss i pokryć resorbowalną membraną kolagenową  np.Bio-Gide.
Zabieg resekcji w większości przypadków pozwala na uratowanie zęba przed ekstrakcją, obecnie wykonywany jest jednak coraz rzadziej w związku z ogromnym postępem leczenia endodontycznego (mikroskopy, lupy, nowoczesne instrumentarium i nowoczesne materiały do wypełnienia kanałów .Wskazania do wykonania zabiegu resekcji :

• wykonane leczenie kanałowe  nie powoduje zlikwidowania okołowierzchołkowego stanu zapalnego zęba
• nie ma możliwości prawidłowego wyleczenia  kanałowego zęba do końca kanału
• nie ma możliwości wykonania prawidłowego powtórnego leczenia kanałowego
•  ząb posiada estetyczną i funkcjonalną koronę opartą na wkładzie koronowo-korzeniowym, którą chcemy zachować.

Resekcję można przeprowadzić przy każdym zębie, który tego wymaga, jednakże najczęściej wykonuje się ją przy zębach jednokorzeniowych (siekacze, kły, przedtrzonowce).

Hemisekcja i radektomia

Są to rzadko wykonywane zabiegi „ostatniej szansy” dla zębów wielokorzeniowych w sytuacji, gdy nie ma możliwości prawidłowego przeleczenia endodontycznego jednego z korzeni lub jeśli przy jednym z korzeni występują zmiany zapalne nie poddające się leczeniu zachowawczemu. Radektomia polega na odcięciu całego problematycznego korzenia, zaś hemisekcja to usunięcie połowy zęba wraz z jednym z korzeni, a pozostała część zostaje odbudowana za pomocą korony protetycznej.

Chirurgia implantologiczna

Dziedzina zajmująca się przygotowaniem warunków kostnych w szczęce i żuchwie przed wszczepieniem implantu , oraz wszczepianiem  implantów .W celu poprawy warunków wykonuje się zabiegi :

• podnoszenie dna zatoki szczękowej (sinus lift )
• rozszczepianie wyrostka zębodołowego
• przeszczepianie własnej kości  w
• sterowana regeneracja kości (GBR )

Usuwanie torbieli

Torbiel korzeniowa to występująca w tkance kostnej szczęki lub żuchwy zmiana patologiczna wywołana przewlekłym zapaleniem tkanek okołowierzchołkowych zęba.

W początkowym okresie torbiel korzeniowa rozwija się bezobjawowo, a wykrycie jej we wczesnym etapie zwykle następuje przypadkowo podczas badania RTG. W późniejszym etapie, w miarę wzrostu torbieli może pojawić się wewnątrzustne wygórowanie na szczęce lub żuchwie i mogą wystąpić wówczas dolegliwości bólowe. Torbiele o średnicy nie większej niż 8 mm zwykle udaje się wyleczyć po odpowiednim leczeniu endodontycznym zęba przyczynowego. Większe torbiele wymagają interwencji chirurgicznej, która zwykle łączy się z resekcją korzenia zęba przyczynowego, względnie z jego ekstrakcją. Ubytek kostny powstały po wyłuszczeniu torbieli zwykle wypełnia się materiałem kościozastępczym.

Chirurgia periodontologiczna

Dzięki rozwojowi tej dziedziny ,możemy korygować kształt i wielkość dziąseł .

Podstawowe zabiegi :

• pokrywanie recesji
• likwidacja kieszonek kostnych
• likwidacja uśmiechu dziąsłowego
• wydłużenie korony klinicznej
• sterowana regeneracja tkanek